بایسته های منتظر
یکی از وظایف شیعیان در عصر غیبت دوست داشتن دوستان و دشمن داشتن دشمنان حضرت مهدی ارواحناه فداه است همچنین دوست داشتن آنچه آن حضرت دوست می دارند و انزجار از هر آنچه که ایشان از آن منزجرند.
خود را بیازماییم؛ آیا دوستان حضرت مهدی علیه السلام را دوست می داریم؟ در اطرافیان خود تأمل کنیم؛ آیا حب و بغض های ما بر مدار محبت امام زمان علیه السلام است؟
یا در سطح جهانی دوستی ها و دشمنی های ما با کشورها و اقوام و فرهنگ های گوناگون با معیار محبت امام زمان علیه السلام است؟
علاقه یا نفرت از فرهنگ ها، تمدن ها، دولتها و حکومتها و …را با معیار تولی و تبری بسنجیم و ببینیم آیا با دوستان حضرت، ابراز دوستی و با دشمنان ایشان ابراز دشمنی می کنیم یا اینکه خدای ناکرده میل و نفرت ما منشا و علل دیگری دارد.
این امر در مورد خلق و خوی نیک، دوری از معصیت و گناه، طاعت و عبادت و بندگی و دیگر محاسن و رذائل نیز می توان تعمیم داد.
حضرت مهدی علیه السلام دوستدار محرومان م وظلومان و دشمن ستمگران هستند، آیا ما چنین هستیم؟
حتی در نوع لباس پوشیدن نیز ببینیم آیا لباس پوشیدن ما مورد پسند و رضایت امام زمان علیه السلام است یا خیر!
آیا خود آرایی و خود نمایی و جلوه فروشی مورد پسند و پذیرش ایشان است یا بالعکس مورد طرد و نکوهش آن حضرت است؟اگر فرضا برای مراعات پوشش و آرایش اسلامی و یا هر حکم دینی دیگر هیچ دلیل و برهانی نداشته باشیم تامین خشنودی و رضایت محبوب به تنهایی بزرگترین دلیل نخواهد بود؟؟
یک جوان عاشق برای جلب محبت معشوق لباس و ظاهر خود را به صورتی می آراید که مورد پسند و سلیقه اوست. چنین عاشقی نیاز به استدلال و اثبات فواید عقلی آن نوع رنگ و شکل لباس و آرایش ندارد و اساسا اهمیتی نمی دهد که معشوق او چرا آن رنگ و آن شکل لباس را دوست دارد. برای او کافی است که به این وسیله بتواند دل محب را بدست آورد.
